سميرا علي محمدي

حلقوم استبداد را بايد دريد. بايد در سرماي زمستان آتش آزادي روشن ساخت. بايد در كنار بهشت جاودان خيمه زد و سكوت عاشقانه ي پاييز را آهنگ پندار شب يلدا كرد. بايد بند بند جامه ي نو را دوباره وصله كرد و آن را با شتاب بر تن كرد. بايد در راه مقصدي معلوم، پيش به سوي ميهماني خدا تا انتها رفت. بايد براي دريا خطي قائل شد و تا آن جا شنا كرد.

آرامش از دست رفته خويش را بازخواهي يافت. من نمي دانم به راستي كدامين شبنم شهيد خواهد شد؟ من نمي دانم كه كدامين گل برگ كفن باران خواهد گشت؟

قطعات ادبي سميرا علي محمدي، متولد 1361، دانشجو و اهل تهران، با عنوانِ واحد «شهيدان نماز» ولي در ده اثر ادبي مجزا نگاشته شده است.

او در اين قطعات به ستودن و توصيف مفاهيم نماز پرداخته و آن ها را به عناصر طبيعي تشبيه كرده است. هم چنين به بيان مفهوم شهيد از ديدگاه خود پرداخته و مفاهيمي از قبيل آزادي، بهشت، عشق و ارتباط آن ها را با خدا توصيف كرده است.

لازم به توضيح است كه او اين مفاهيم را در موقعيت هاي مكاني متعدد توصيف كرده است و از همان حيث مورد بررسي قرار داده است.



[ صفحه 240]