فاطمه عسگري

… احساس مي كنم در نماز پسر رسول خدا قامت مي بندم؛ آن هم به جماعت و در كنار كساني كه براي او حاضرند جان دهند؛ كساني چون عبدالله بن عميد كعبي، بريدبن خضير، عمربن قرطه انصاري، مسلم بن عوسجه، حبيب بن مظاهر و ياران حسين كه هر كدام چشمه اي از قداست و پاكدامني هستند. واي خدايا عجب شور و حالي! حسين عليه السلام را نظاره مي كنم كه بدون توجه به هيچ كس، كلمات الهي را به زبان جاري مي كند. انگار تا آسمان ها رفته است. شايد خداييان به سختي باور كنند كه او زميني بود؛ شايد هم آسماني بود.

فاطمه عسگري متولد 1366 و دانش آموز دوره دبيرستان است و هم اكنون در شهر قم زندگي مي كند. او در نوشته ي كوتاهش از ياران امام حسين عليه السلام در واقعه كربلا نام مي برد و آن ها را چشمه اي از



[ صفحه 235]



قداست و پاكدامني مي داند. او از اهميت نماز در نزد آن بزرگواران سخن مي گويد كه حتي در چنان هنگامه اي نماز را فراموش نمي كنند و در زير باران تير نماز را به پا مي دارند. او با صداي مادرش از خواب بيدار مي شود و به سمت چشمه پرفيض نماز روانه مي شود.