فاطمه عرب كتكي

… داخل مسجد رفتم و ياران امام را ديدم كه پشت سر امام صف گرفته و نماز برپا داشته بودند. امام بلند قامت و نيرومند بود من نمي توانستم قدم از قدم بردارم و پيش امام بروم.

… حال عجيبي داشتم و رنگ از چهره ام پريده بود. نگران و مضطرب بودم. بغض گلويم را فشرد و اشك شرم از چشمانم برروي گونه هايم غلتيد. مُهري برداشتم و در آخر صف شروع به خواندن نماز كردم. وقتي كه نماز تمام شد، امام تسبيح خود را برداشت و بقيه نيز همين كار را كردند و شروع به گفتن تسبيحات و



[ صفحه 231]



صلوات كردند. آن گاه يكي از مردان، قرآن را با صوتي بلند تلاوت كرد و همه به آيات كلام الله گوش جان سپردند. وقتي كه خواندن قرآن تمام شد، امام بلند شد و سخنراني خود را با «انالله و انّااليه راجعون» شروع كرد و گفت: «شما تا به امروز نمازهاي زيادي برپا داشته ايد، اما تا حال كسي از شما از خود پرسيده كه چرا نماز مي خوانيد و هدف از نماز خواندن چيست؟»

فاطمه عرب كتكي متولد 1364 است و در شهرستان اهواز زندگي مي كند. او كه در مقطع دبيرستان درس مي خواند، دو قطعه ي ادبي با موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» ارسال كرده است. عرب كتكي مطلب خود را اين گونه توصيف مي كند كه وارد مسجد شده است و امام را ديده است كه پس از نماز از جماعت حاضر در مسجد درباره ي نماز پرسيده است. وي در اين نوشته بدون اشاره ي مستقيم به روز عاشورا و سرزمين كربلا به آن واقعه به طور تلويحي اشاره مي كند و درباره ي اهميت نماز حرف مي زند.