زينب رحماني و اعظم شادي

نماز چيست؟ نماز، طغيان ذكر است؛ صلح توفان است؛ بانگ گام هاي خواب است؛ روح جاودانه است؛ درياي عرفان است؛ جويبار عاطفه هاست؛ وصال يار است؛ يقين و ايمان است؛ نغمه آور است؛ قلب حكمت است؛ برج قدم هاي عشق است؛ پل زيبايي است؛ اشك و لبخند است؛ راز نهفته است؛ صدا و احساس است؛ نماز سادگي و عطر است؛ نماز سيماي زندگي است؛ گل سرخ اسرار زندگي است؛ عالم خيال و پرواز است؛ نماز، غم شيطان است و شيريني وصال.

زينب رحماني و اعظم شادي اثري با زير مجموعه ي يازده قطعه ادبي تدوين و ارسال كرده اند اين قطعات در بخش هاي مختلف و با



[ صفحه 163]



عناوين مختلف نوشته شده اند. عناوين آن ها عبارتند از: «آغاز پرواز»، «اشك و لبخند»، «نماز، شعر زندگي است»، «سرود جان»، «چادر نماز سپيد»، «باغ ستاره ها»، «پيشاني سبز زمين»، «رهايم كن اي نفس» «حكايت دوست»، «احساس شور» و «تار محبت».

عنوان كلي اين اثر «بين حقيقت و خيال…» است. زينب و اعظم در اين اثر سعي در بيان احساسات نمازگزار حين نماز و حالات آن كرده و به توصيف محبوب حقيقي پرداخته و نماز را طريق وصال و ابراز عشق به محبوب دانسته اند. لحن ايشان عارفانه است و اثر آن ها تا حدودي موزون و شعرگونه است و در آن از تشبيه بسيار استفاده شده است.