مريم دهقاني

مولاجان! نماز تو كجا و نياز ما كجا؟ نماز تو بازسازي روح و نوسازي عشق بود. نماز را جرعه جرعه نوشيدي؛ نمازي كه تكلّم راز بود.

در قنوت، دستانت را به نشانه ي عشق بالا آوردي و منتظر نشانه هاي معشوق ماندي. مگر نماز عشق را چند بار مي خوانند، اي قله ي مقاومت و ايثار! اما سؤالي هميشه در ذهنم هست كه:

چرا اوج ايمان و صبر و يقيين در حسين عليه السلام متبلور شد و موجب فزوني حبيبان و عاشقان شما شد؟



از چه رو در خون تپيد آن با وفا

زان كه او بوده است خود خون خدا



مريم دهقاني، سه قطعه ي ادبي با سوژه هاي «اگر در آخرين نماز امام حسين عليه السلام بودم…»، «نماز» و «دعا» در هشت صفحه ارسال داشته است. به عقيده ي او نماز امام حسين عليه السلام تنها راز بزرگي و عظمت اوست. نويسنده در نوشته هايش لابه لاي دعا وتضرع به درگاه خدا، رمز نيايش و نماز را در توجه به شيوه هاي علمي و نظري زندگاني امامان عَلَيهم السَّلام مي داند.



[ صفحه 156]