پروين ابوطالبي

ظهر است و سكوتي زيبا دشت را تا كران تشنگي مي رساند و زينب سَلامُ الله عَلَيها صبوري مي كند.



[ صفحه 32]



روزگار غريبي است و غربت عجيبي است خاطره ي كربلا.

در نماز امام حسين عليه السلام بودن، به جميل پيوستن است. هنگامه رويش است و سراي سپيدي كربلا غرق نيايش است.

پروين ابوطالبي اهل بردسكن خراسان، روستاي عظيم آباد است. او در موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» نوشتار خود را تنظيم كرده است. متن او از سجع و تركيبات ادبي آكنده است. او مي گويد كه اگر در نماز امام حسين عليه السلام بود بي شك واهمه هاي واهي را به دور مي ريخت و با او وارد صحنه ي نبردي ابدي مي شد؛ نبردي كه ميان خير و شرّ و در هميشه ي تاريخ برقرار بوده است.