مريم احمدي

شهيدان، تضمين حيات يك ملتند و شهادت آن ها مايه ي بقاي ايمان، عشق، ايثار و همه ي واژه هاي زيباست.

شهيدان قلب تاريخند. همان گونه كه قلب به رگ هاي خشك، حيات و زندگي مي دهد، شهيدان نيز به اندام خشك تاريخ حيات مي بخشند.

نماز شهيد، محراب تشنه را سيراب مي كند؛ محرابي كه شهيدان در آن هنر مرگ را در ذات مكتب حيات به شهادت تبديل كردند.



[ صفحه 26]



شهادت، راه ميان بري به طرف قله ي معراج و دعوتي از سوي حق براي همه ي عصرها و نسل هاست.

اي خدا! اي كه مرگ سرخ را برگزيدي تا عاشقانت را از مرگ سياه برهاني! ما را در محراب حضورت بميران.

مريم احمدي شانزده ساله از خرم آباد، مقاله ي سه صفحه اي خود را با موضوع «شهيدان نماز» به رشته ي تحرير در آورده است. او با كمك گرفتن از زبان استعاره به تفسير شهادت و نماز به طور جداگانه پرداخته است. از نظر او نماز، چراغ روشني بخش افكار و عقايد است و شهيد چراغ روشني بخش جهان.