مريم الله ياري

اگر لياقت حضور در صفوف نماز مولا را داشتم، جامه اي از خاك پاك كربلا به تن مي كردم و وضويي از اشك ديدگان مي گرفتم و اقامه مي كردم نماز را، به نيت كشته شدن در رثاي سرور جوانان اهل بهشت.

تكبيره ي الاحرامم شهادتين بود و قرائتم لبيك ياثارالله.

قرائتم هيهات من الذّله و ناله كردن و ضجه زدن وگريستن بود.

سجده ام از خجالت به هم پيچيدن بود و از درد ناتواني شكستن و به خاك و خون غلتيدن و سلام نمازم زيارت عاشورا بود.



[ صفحه 19]