پروانه اميري



با آنكه ابر

پلك صبوري گشوده است

بر آيه هاي آبي انديشه ساز عشق

آنجا

كه در كرانه لبخندهاي سرخ

سر فصل هر قنوت، خدا را نوشته اند

سرچشمه اميد اسيران، نيايش است



[ صفحه 71]