هنگامي كه وقت نماز فرا رسيد، متوجه باش، وقت، ميقاتي است كه خداوند آن را فراهم آورده است تا در آن به عبادت و طاعت بپردازي و خوشحال باش كه چنين زماني فرا رسيده است. خود را با طهارت، نظافت و پوشيدن بهترين جامه ها و باوقار و آرامش همراه با ترس آماده كن تا در اين خلوتگه راز قدم برادري و چنين فكر كن كه ا گر بزرگي با تو وعده ي ديدار بگذارد تا تو را غرق الطاف خود كند، چه حالي خواهي داشت؟ حتماً خود را از قبل آماده مي كني و ساعت ها و روزها انتظار فرارسيدن زمان ديدار را مي كشي و در هنگام رسيدن لحظه ي موعود، شادماني و نشاط در تو به اوج مي رسد. اينك وقت نماز فرارسيده است. تو آماده اي با خداوند قهار و منان به مناجات بنشيني و نام خود را در طومار تقرب يافتگان به محضرش ثبت نمايي تا خداوند نيز به وعده هاي فراوان خود عمل كند؛ چونان پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) باش كه وقتي وقت نماز فرا مي رسيد، مي فرمود: «ما را راحت كن، اي بلال.»

آري، پيامبر در تعب و اضطراب بود تا آن كه وقت نماز فرا برسد و بار امانتش را به مقصد برساند. گرچه حضرتش هميشه در حال ذكر و توجه بود و هرگز لحظه اي از ياد خدا غافل نبود، ولي روشنايي چشم او نماز بود؛ آن



[ صفحه 97]



گونه كه خود مي فرمود: «قرة عيني في الصلاة...» [1] يعني نماز نور چشم من است.