در واداشتن كودك به نماز، والدين و مربيان بايد از مسائلي بپرهيزند تا اعمال آنها موجب نفي و ترك نماز نگردد. آن پرهيزها عبارتند از:

الف) پرهيز از خسته كردن كودك با برنامه هاي اضافي و تعقيبات نماز و يا بيدار كردن كودك از خواب شيرين براي نماز شب!!



[ صفحه 66]



ب) پرهيز از اشغال وقت لذت كودك، مثلاً در گرماگرم يك بازي جالب و يا تماشاي يك فيلم جاذب نمي توان كودك را به نماز واداشت، مگر آنكه از پيش برنامه ي حذف آن طراحي شود.

ج) پرهيز از اعمال قدرت و انذار در آغاز كار، مخصوصاً در سنين خردسالي كه در آن بخواهند كودك را جبرا به نماز وادارند.

د) پرهيز از شل گرفتن و يا استخفاف به نماز و آن را به خنده و ادا و اطوار برگزار كردن.

ه) پرهيز از تفكيك نماز ظهر و عصر، مغرب و عشاء در خردسالي، كه امام صادق عليه السلام فرمود: ما نماز را براي كودكان به صورت جمع مي خوانيم... اين كار سبب مي شود كه كودك احساس وقت گيري و اشتغال بسيار نداشته باشد.

و) پرهيز از دعوت به نماز وقتي كه كودك را تازه تنبيه كرده ايد و او هنوز از شما خشمگين است.

ز) پرهيز از خشكي و بي روحي نماز، به گونه اي كه در قبل و بعد آن احساس آمادگي يا لذت نماز از بين برود.

ح) پرهيز از ذكر كيفر شديد خدا براي تاركان نماز در سنين قبل از 8 سالگي، زيرا از نظر رواني به مصلحت كودك نيست كه خداوند را به خشم و غضبش بشناسد.

ط) پرهيزهاي ديگر

-پايان بخش كتاب را دعاي حضرت ابراهيم عليه السلام قرار مي دهم كه در قرآن مجيد آمده است:

«رَبِ اجْعَلْني مُقيمَ الصَلَوةِ وَ مِنْ ذُرِيَتي رَبَنا وَ تَقَبَل دُعاء»

و السلام عليكم و رحمة اللَه و بركاته