باور ما اين است كه:

- فطرت كودك خدا آشناست و نفخه اي از روح منتسب به خدا در انسان وجود دارد.

- وجدان انسان در كودكي بيدار و در نوجواني بيدارتر است.

- بسياري از روان شناسان، ميل به ستايش و نيايش را در انسان ذاتي خوانده اند.

- قهرمان دوستي در انسان ميلي فطري و طبيعي است و آدمي در برابر قدرت فوق العاده طبيعت، خاضع است.

- بي نهايت طلبي ريشه در درون و ذات آدمي دارد.

- تأثيرپذيري و حساسيت از ويژگيهاي حيوان و مخصوصاً انسان است.

- ميل به خلود و جاودانگي را افرادي چون: فرويد نيز پذيرفته و آن را غريزه دانسته اند.

- روانكاوان معتقدند كه سعادت طلبي در درون آدمي ريشه دارد و هر كس در زندگي آن را وجدان مي كند.

- جاذبه هاي خانوادگي و ملاحظات عاطفي خود زمينه ساز پذيرش اوامر و نواهي است و همه ي والدين از اين زمينه براي تربيت استفاده



[ صفحه 63]



مي كنند.

- احساس تعلق در آدمي سبب تسليم شدن به رأي ها و نظريه هاست و هر كس آن را حداقل درباره ي فرزند خود تجربه كرده است.

- و (سرانجام) وجود مباني باورهاي متافيزيكي در درون انسان و تجليات آن در سنين 7 تا 8 سالگي مشهود است.

اينها و چندين مورد ديگر زمينه هايي براي جهت دادن كودك به رعايت تعاليم مذهبي مي باشند.