همراه با نماز دائماً به كودك القاء شود:

- چون بچه نمازخواني هستي، خدا تو را بيشتر دوست دارد.

- من كه پدر و مادر تو هستيم تو را به خاطر نماز خيلي بيشتر از وقتي كه نماز نمي خواندي دوست مي دارم.

- پسرم نمازخوان است و خدا نمازخوان را به بهشت مي برد.

- خدا از آدم نمازخوان راضي است، من هم از تو راضي هستم.



[ صفحه 52]



- حتي اشكال ندارد در حضور مهمانان از پسر يا دختر خود تعريف كنيم كه:«پسرم احمد، بحمدلله بزرگ شده و نماز مي خواند. دخترم فاطمه بزرگ و فهميده شده است، به همين علت نماز مي خواند. او مي داند نماز خواندن نوعي حرف زدن با خدا و نزديك شدن به خداوند است، او با خدا حرف مي زند، با خدا دوست شده است و...».

در همه حال مفهوم نماز و نمازخواني را بايد با لغات و كلماتي از قبيل بزرگ بودن، فهميده بودن، رضاي خدا، بهشت و جاودانگي، نعمت و رحمت، دوستي و علاقه و... همراه كرد.