پايه هاي تربيت اسلامي بي ترديد، بر اصولي استوارند كه منابع آن را



[ صفحه 11]



جنبه هاي زير تشكيل مي دهند:

1 - قرآن: كه اساسنامه ي حيات و موجوديت اسلام و اصيل ترين و مستندترين منبع، در همه ي زمينه هاي فقهي، اجتماعي، سياسي، اخلاقي و تربيتي است.

2 - سنت كه شامل قول، فعل و تقريرمعصومين (عليهم السلام) است (و نقش آن تبيين آيات و احكام و در واقع اساسنامه ي عملي اسلام است و در تربيت كه داراي جنبه اجرا و عمل است، مورد استفاده و كاربردي فراوان است.)

3 - اجماع: كه اتفاق نظر علماي اسلام درباره ي مسأله اي است كه نقضي از كتاب و سنت براي آن نيست و به شرطي كه كاشف از قول معصوم عليه السلام باشد براي ما مورد استفاده است.

4 - عقل: كه راهنماي ما در امور جاري و پيامبر دروني هر انسان است و خداي به وسيله ي آن حجت خود را بر مردم شناسانده است و به شرطي كه مباين با قرآن و سنت نباشد مورد استفاده ماست.

در اين رابطه امام كاظم (عليه السلام) فرموده اند: «ان لله علي الناس حجتين، حجة ظاهرة و حجة باطنة، فاما الظاهرة فالانبياء، و الرسل و الائمة (عليهم السلام)، فاما الباطنة العقول».

البته در تربيت اسلامي افراد، و هدايت آنها به سوي كمال و سعادت، اصل الهام از فطرت آدمي و از نظام طبيعت و آفرينش و نيز اصولي ديگر برآمده از دين و علم مطرحند كه در متن بحثم بدانها خواهم پرداخت.