در روايت مي خوانيم:

«أن الرجل اذا قام يصلي أصبح طيب النفس و اذا نام حتي يصبح أصبح ثقيلاً موصماً» [1] .

هر كه برخاست و نماز خواند خوشدل صبح كند، و هر كه تا



[ صفحه 129]



صبح خوابيد سنگين و تنبل و سست باشد.»

انسان بعد از يك خواب شبانه و ترميم جسمي و روحي بايستي از بستر برخيزد و آماده ي كار و فعاليت روزانه شود. حال اگر بعد از اين به خواب خود ادامه دهد انرژي كسب شده را مجدداً تخليه خواهد نمود كه اين باعث كاهش انرژي بدن و در نتيجه بي حالي و سستي خواهد شد. به عبارتي ديگر بدن انسان در طول خواب شبانه شارژ مي شود تا آماده كار و توليد انرژي و حركتي در طول روز شود حال اگر قبل از طلوع آفتاب بيدار نشود و به خواب خود ادامه دهد انرژي جذب شده را مجدداً تخليه خواهد نمود و به جاي استفاده مفيد از انرژي كسب شده در طول روز با بي حالي و سستي همراه خواهد بود. و تمام آن روز را با بي حوصلگي و حتي بيمار گونه سپري خواهد كرد.

در ضمن با توجه به اينكه خواب صبح سبب كاهش سيستم ايمني بدن مي شود و نيز سطح آستانه درد را افزايش مي دهد، دردهاي جسمي نيز نمايانتر شده بطوري كه دردهائي كه اكثراً به حالت خاموش مي باشند بعد از يك خواب صبح ظهور خواهند كرد.