عبرت چهارم: بيانديشد كه خداوند متعال چه لطفي در بناء اعضايش، به كار برده، عورت وي را چگونه در بهترين صورت، در مكان مناسبي قرار داده، به وجوه حكمت خداوند در جايگاه عورت دست خواهد يافت كه عبارت است از:

1) آساني دفع نجاست و پاك كردن آن،

2) نزديكي اش به قرارگاه قاذورات،

3) بودنش در پائين معده، در پنهان ترين جاي بدن.

چنان كه امام صادق عليه السلام در توحيد مفضل فرمودند:

«اي مفضل؛ به عظمت نعمت خدا بر انسان، در تغذيه و سهولت خروج نجاست بنگر. آيا طهارتگاه، در پنهان ترين موضع اين آفريده نيست؟ همان گونه كه در بناء خانه، طهارتگاه در پنهان ترين جاي آن است، هم چنين خداوند متعال، منفذ آماده براي تخليه ي كثافات را در مخفي ترين موضع بدن قرار داد، و آن را، از پشت و جلو، آشكار نكرد، بلكه آن را پوشيده و مستور، در جايي بسته از بدن قرار داد و كپل ها و ران ها با گوشت هايي كه دارند، آن را پوشانده و مخفي داشته اند. وقتي كه انسان احتياج پيدا نمود، و در جاي آماده براي دفع نشست، آن نجاست، به جهت سنگيني اش از او بيرون مي ريزد. منزه است او كه نعمت هايش آشكار است و به



[ صفحه 35]



شمارش در نيايد». [1] .

پس بر بنده است، پس از شناخت و معرفت به اين احسان، در سر عورتش، شرم و حيا كند از آشكار شدن بدي صفات و اخلاق زشتش، كه در واقع عورت هاي روح و نفس است، و از ظهور آن زشتي ها در اعمال و افعال بپرهيزد.