انس با قرآن و قرائت روزانه و تدبر در مفاهيم آن، ولو در يك سطر يا چند دقيقه خلاصه شود، براي قرب به خدا بسيار مؤثر است. مرحوم آية الله مجتهدي رحمه الله از قول مرحوم آية الله شاه آبادي رحمه الله مي فرمود: «تمام علوم در سكرات موت و لحظه جان دادن، از انسان گرفته مي شود مگر علوم قرآني». [1] آية الله مجتهدي رحمه الله فرموده بود: «قرآن بخوانيد و حفظ كنيد و بدانيد آسانسور بهشت با قرآن كار مي كند. يعني هر چه قدر بخواني، بالاتر مي روي».

يكي را گفتند: كسي كه قرآن مي خواند و نمي داند كه چه مي خواند، آيا هيچ اثري مي كند؟ گفت: «كسي كه دارو مي خورد و نمي داند كه چه مي خورد، اثر مي كند؛ چگونه قرآن اثر نكند؟ چه رسد به اينكه بداند مي خواند و چه مي خواند». [2] .

بنابراين مطالعه روزانه قرآن كريم با توجه و تدبر، بهترين تذكر براي انسان است. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده اند: «آگاه باشيد، قرآني كه



[ صفحه 187]



بدون تفكر و تدبر خوانده مي شود، خيري ندارد». [3] شايد اثر كوتاه مدت داشته باشد، اما خير و بركتي در آن نيست. از جمله اهداف نزول قرآن نيز همين نكته است كه مردم در آن انديشه كنند و متذكر شوند:

كتاب أنزلناه اليك مبارك ليدبروا ءاياته و ليتذكر أولوا الألباب؛ [4] - اين - كتابي مبارك است كه آن را به سوي تو نازل كرده ايم تا در - باره ي - آيات آن بينديشيد و خردمندان پند گيرند.