براي اين كه همواره به ياد خدا باشيم و به غفلت دچار نشويم، مي توان از راه هايي بهره برد كه آيات و روايات و نيز بزرگان بدان توجه داده اند.

به طور كلي بايد از زبان، چشم، گوش و قلب مراقبت نمود تا ذهن انسان جز به او نينديشد و ديدني ها و شنيدني هايش جز آن چه خدا مي پسندد، نباشد. موفقيت، تنها نصيب كساني مي گردد كه بر آن مداومت داشته باشند و از غافلان نباشند:

و اذكر ربك في نفسك تضرعاً و خيفةً و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال و لا تكن من الغافلين؛ [1] و در دل خويش، پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس، بي صداي بلند، ياد كن و از غافلان مباش.