بين «تصميم» و «عمل» فاصله نيندازيم؛ سعي كنيم به گونه اي تصميم بگيريم و ادعا كنيم كه بتوانيم فوراً آن را انجام دهيم؛ مثلاً اگر تصميم بر خواندن كتابي گرفتيم، آن را تهيه كرده



[ صفحه 170]



و فوراً برنامه ي مطالعاتي بريزيم و شروع كنيم. هم چنين اگر قصد خواندن دو ركعت نماز مستحبي داريم، همان لحظه وضو بسازيم و آن را بخوانيم و آن را به فرصت هاي بعد موكول نكنيم. هم چنين، كار خود را به خاطر ديگران به تأخير نيندازيم. توجه و مهم دانستن نظر مردم، عزم و تصميم انسان را ضعيف مي سازد. اگر تصميم بر ترك گناه نيز گرفته ايم، از همين لحظه شروع كنيم؛ الان نگاه بد نكنيم، الان غيبت را ترك كنيم، الان دروغ نگوييم و... همان گونه كه قبلاً ذكر شد، بايد «حال» را قدر دانست.