پشيماني و گرفتگي دل بر اثر گناه، خود موجب بخشش گناهان است. چنين فردي، با كسي كه گناه مي كند و از انجام آن خوشحال است، تفاوت بسيار دارد. كسي كه گناه كند و پس از آن مغموم و پشيمان باشد، خداوند او را آمرزيده است، هر چند طلب آمرزش نكرده باشد. [1] و لو بخشش خداوند اين باشد كه گناه شخص را مخفي نگه دارد و آبروي او



[ صفحه 160]



را نريزد. [2] .