بايد توجه نمود كه در غيبت، فرد غيبت كننده، بايد قصد تخريب شخصيت و آبروريزي داشته باشد. حال به هر دليلي كه باشد؛ مانند غضب، كينه، تمسخر، فخرفروشي، حسد يا شوخي. پس ذكر عيب در مورد درمان بيماري نزد پزشك يا شكايت و شهادت دادن نزد قاضي و مشورت كردن و نصيحت و ارشاد مؤمن در برگزيدن همسر، دوست و شريك (كه قصد حرمت شكني نباشد)، حرام نيست. [1] در اين خصوص دو مورد از مهم ترين موارد جواز غيبت بيان مي گردد. [2] .

[1] ر. ك: معراج السعادة، ص 552 و 553؛ اخلاق الاهي، ج 4، ص 59 - 51.

[2] البته اصطلاح «غيبت مجاز»، مربوط به معناي لغوي غيبت است، اما تعريف غيبت، شامل موارد استثناء نمي شود و اين موارد جواز غيبت كه در مباحث اخلاقي مطرح مي شوند، اصلاً داخل در موضوع نيست كه خارج شود.