ديگر از مسائل مربوط به اذان، حكايت اذان است كه وقتي مؤذن شروع به اذان مي كند انسان اذان او را با خود تكرار كند كه اين كار فوايد بسياري



[ صفحه 32]



دارد؛ از آن جمله، فقر و نيازمندي را از انسان برطرف مي كند. راوندي مي نويسد: شخصي به حضرت صادق (عليه السلام) شكايت از فقر و تنگدستي كرد. حضرت فرمود: «اذن كلما سمعت الاذان كما يوذن المؤذن». هر وقت صداي اذان را شنيدي مانند مؤذن اذان بگو [1] .

در مكارم الاخلاق و مجالس صدوق نيز مي نويسند: هركسي صداي اذان را بشنود و مانند مؤذن اذان بگويد، روزي اش زياد مي گردد.

سليمان بن عقيل نقل مي كند كه به حضرت موسي بن جعفر(عليه السلام) عرض كردم: چرا انسان بايد صداي اذان مؤذن را تقليد نمايد و هرچه او گفت بگويد اگرچه در حال تخلي (دستشويي) باشد؟ «قال: ان ذلك يزيد في الرزق» اين كار موجب افزايش روزي مي شود [2] .

ابوبصير گفت: حضرت صادق(عليه السلام) فرمود: اگر اذان را شنيدي و در آن موقع در حال تخلّي (دستشويي) بودي گفته مؤذن را حكايت كن و تكرار نما. مبادا ذكر خدا را[حتّي] در آن حال واگذاري «لان ذكر اللَّه حسن علي كل حال» زيرا ياد خدا خوب است در هر حال.

حضرت موسي(عليه السلام) در ضمن مناجات خود با خدا گفت: خدايا آيا تو دوري از من تا فرياد بزنم يا نزديكي تا آهسته مناجات كنم؟!

خداوند فرمود: موسي! من همنشين كسي هستم كه مرا ياد كند. «فقال موسي اني اكون في حالٍ اجلّك ان اذكرك فيها. قال يا موسي! اذكرني علي كل حال».

گفت: خدايا! من (گاهي) در حالي هستم كه مقامت را بالاتر از آن مي بينم كه در آن حال با تو سخن گويم. فرمود: يا موسي! در هر حال به ياد من باش.

اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود: سه چيز است كه آن را ترك نمي كند مگر



[ صفحه 33]



شخص عاجز و ناتوان: 1- شخصي كه بشنود مؤذن اذان مي گويد ولي او حكايت اذان را ننمايد 2- كسي كه جنازه اي را ببيند و به صاحبان عزا سلام ندهد و دست به اطراف جنازه نياندازد (براي شركت در تشييع) 3- كسي كه امام را در حال سجده ببيند و تكبير نگويد و اهميتي به آن ندهد [3] .