وقتي بنده از اعمال بعد از اذان - كه در اذان ظهر گذشت - و از دعايي كه هم اكنون يادآور شديم فراغت پيدا كرد، براي گفتن اقامه بپا خيزد، و آن را با توضيحي كه گذشت بگويد، و بعد از آن به كيفيتي كه گفتيم و روايت نموديم، دعا كند.

اينك مي گويم: اگر عادت به سهو در نماز مغرب داشته باشد، بايد در ركعت اول و دوم، سوره هايي را قرائت كند كه عمر بن يزيد مي گويد «به محضر امام صادق عليه السلام از سهو كردن در نماز مغرب شكايت نمودم. حضرت فرمود: آن نماز را با قرائت سوره ي «قل هو الله أحد»، و «قل يا أيها الكافرون» به جا آور.و من چنين كردم، و آن موضوع رفع شد.»

سپس با تكبيرهاي هفتگانه و دعاهاي آن به همان صورتي كه پيش از اين ذكر نموديم توجه نموده، و نيت كند كه «نماز واجب مغرب را به صورت ادا و به جهت وجوبش و براي انجام عبادت خداوند - جل جلاله - از آن جهت كه او زيبنده ي پرستش است، بجا مي آورم.» و تكبيرة الاحرام را - كه از جمله تكبيرات هفتگانه است - بگويد، و سه ركعت آن را به صورت نماز ظهر و به همان ترتيبي كه شرح داديم به جا آورد، جز اينكه حمد و سوره را در دو ركعت اول و دوم در اينجا بلند و به صورت جهري قرائت كند، و در ركعت سوم سوره ي حمد را آهسته بخواند. [1] .

و هنگامي كه دو سجده ي ركعت سوم را انجام داد برنخيزد، بلكه به همان صورت كه در تشهد بايد نشست بنشيند، و به همان صورتي كه در تشهد دوم نماز ظهر ذكر نموديم تشهد به جا آورد، و سلام بگويد.



[ صفحه 417]