11- وقتي بنده از تمام اين امور به صورتي كه ذكر نموديم، يا به هر اندازه كه براي او مقدور بود، و خداوند - جل جلاله - توفيق آن را به او عنايت مي فرمايد و از



[ صفحه 368]



آن خشنود مي گردد، فراغت پيدا نمود، لازم است كه سجده ي شكر را به كيفيتي كه در تعقيب نماز ظهر بر آن آگاهي داديم، همراه با ذلت و خاكساري بندگي در برابر عظمت الهي به جا آورد.

بنابراين، سجده بجا آور و بگو آنچه را كه مولايمان علي بن الحسين - صلوات الله عليه - همواره در سجده صد بار مي فرمود:

«ألحمدلله شكراً.»

-از روي سپاسگزاري ستايش خدا را مي نمايم.

و پس از هر ده بار گفتن آن، مي فرمود:

«شكراً للمجيب»

- سپاس مي گزارم خداوندي را كه اجابت مي نمايد.

سپس مي فرمود:

«يا ذا المن الدآئم الذي لا ينقطع أبداً، و لا يحصيه غيره، و يا ذا المعروف الذي لا ينفد أبداً. يا كريم، يا كريم، يا كريم.»

- اي خداوند صاحب بخشش جاوداني كه هيچگاه پايان نپذيرفته، و غير تو نمي تواند آن را به شماره درآورد، و اي صاحب نيكي پايان ناپذير، اي بزرگوار، اي بزرگوار، اي بزرگوار.

بعد دعا و تضرع نموده و حاجت خويش را ذكر مي نمود، آنگاه مي فرمود:

«لك الحمد ان أطعتك، و لك الحجة ان عصيتك، لا صنع لي و لا لغيري في احسان منك الي في حال [يا: حالي] الحسنة، يا كريم. يا كريم، صل علي محمد و أهل بيته، و صل بجميع ما سألتك و أسألك من في مشارق الأرض و مغاربها من المؤمنين و المؤمنات، و ابدأ بهم، و ثن بي برحمتك.»

- اگر اطاعت تو را نمودم سپاس براي توست، و اگر معصيت تو را نمودم حجت براي توست، در احسان از ناحيه ي تو به من در هنگام انجام كار نيك [و يا حال نيكم] نه من و نه ديگري هيچ نقشي نداريم. اي بزرگوار، اي بزرگوار، بر محمد و اهل بيت او درود فرست. و به رحمتت، تمام آنچه را كه درخواست نموده و مي نمايم، به تمام مردان و زنان مؤمني كه در قسمتهاي مشرق و مغرب زمين قرار دارند، برسان، و نخست آنان را مورد



[ صفحه 369]



مهر و رحمت خويش قرار ده و در مرحله ي دوم به من عنايت فرما.

آنگاه سمت راست صورت خويش را بر زمين گذارده و مي فرمود:

«أللهم، لا تسلبني ما أنعمت به علي من ولايتك و ولاية محمد و آل محمد، عليه و عليهم السلام.»

- خداوندا، آنچه را كه از ولايت خود و ولايت محمد و آل محمد - كه درود بر او و ايشان باد - بر من ارزاني داشته اي، باز مگير.

بعد سمت چپ صورت خويش را بر زمين مي نهاد و مثل آن را مي فرمود. (پايان روايت)

12- سپس هر حاجتي راكه دوست داري درخواست مي نمايي، و نيز اگر خواستي در حال سجده مي گويي:

«أللهم، لك قصدت، و اليك اعتمدت و أردت، و بك وثقت، و عليك توكلت، و أنت عالم بما أردت.»

- خدايا، تنها آهنگ تو را نمودم، و به تو تكيه كردم و تو را اراده نمودم، و فقط به تو اعتماد دارم و بر تو توكل كردم، و تو به آنچه كه اراده نموده ام آگاه هستي.

زيرا در روايت آمده است: «هر كس آن را بگويد، سر از سجده برنمي دارد، مگر اينكه خواسته اش برآورده مي گردد. ان شاء الله تعالي.»