آماده كردن كفن و نگاه كردن به آن


گفته نشود كه آماده كردن كفن پيش از مرگ، از ائمه - عليهم افضل الصلاة و السلام - روايت نشده است؛ زيرا اين مطلب در روايات موجود است، چنانكه مستحب است انسان علاوه بر مهيا كردن كفن، در حال حيات گاه گاهي به آن نگاه كند.

من نيز گاه گاهي كفن خويش را بيرون مي آورم و نيك بدان مي نگرم، به گونه اي كه گويي مي بينم: مرا در آن پيچيده اند و من در پيشگاه حضرت حق قرار دارم و بر خداوند - جل جلاله - عرضه نموده اند.

1- در كتاب «الملحق بتاريخ الطبري» تأليف احمد بن كامل بن شجرة، در ضمن حوادث سال 310 هجري قمري آمده است: «هنگام غروب آفتاب روز يكشنبه، دو روز مانده از شوال، ابوجعفر محمد بن جرير بن يزيد طبري فقيه وفات نمود، و ظهر روز دوشنبه، فرداي آن روز در خانه اش واقع در «رحبه ي يعقوب» [1] ماند، و در سه جامه ي حبره [2] كه خود وي آنها را در حال حياتش تهيه، و از جنس خوبي برگزيده بود، كفن و در آنها به خوبي پيچيده شد.» و سپس ويژگيهاي كفن وي را ستوده است.

2- در جزء دوم كتاب «المعجم الكبير» طبراني، در مسند حذيفة بن يمان ديدم كه حذيفه كسي را فرستاد تا كفني براي او بخرد، وي كفني به قيمت سيصد درهم براي او خريد. حذيفه گفت: من اين را نمي خواهم، بلكه براي من دو ريطه [3] سفيد



[ صفحه 142]



خشن بخريد، و اين مطلب را به چندين طريق مبسوطتر از اين نيز نقل كرده است. [4] .

3- در روايتي آمده كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هر كس كفنش را در خانه اش داشته باشد، نام او جزء غافلان نوشته نمي شود؛ و هرگاه كه بدان نگاه كند مأجور خواهد بود.»

4- در حديثي آمده كه مولايمان موسي بن جعفر عليهماالسلام پيش از وفاتش فرمود: «ما اهل بيتي هستيم كه مهريه هاي زنان، و هزينه حج كسي كه از ما حج بجا نياورده، و كفنهاي مردگانمان از اموال پاكيزه و بي شبهه مي باشد، و كفن من نيز نزدم موجود است.»

اينك مي گويم: مولايمان موسي بن جعفر - صلوات الله عليه - براساس روايتي كه بدان اشاره شد، الگوي ما در آماده كردن كفن است.

5- همچنين در كتاب «دلائل الأئمه صلوات الله عليهم» اخبار و روايات بسيار پيرامون اينكه آن بزرگواران كفن گروهي از شيعيانشان را پيش از مرگشان تهيه نموده و براي آنان فرستاده اند، نقل شده است.


پاورقي

[1] «رحبه» در لغت به معناي فضا و محوطه وسيع است.

[2] «حبره» و يا «حبره» كه جمع آن «حبر» است، در لغت به نوعي بالاپوش مخصوص از بردها و لباسهاي يمني گفته مي شود كه تمام بدن را مي پوشاند.

[3] «ريطه» در لغت نوعي بالا پوش را مي گويند كه تمام بدن را بپوشاند و دو قطعه نبوده، بلكه يك بافت و يك دست باشد.

[4] المعجم الكبير، ج 3، ص 163، حديث 3006- البته در مدرك حديث يعني المعجم الكبير، به جاي 300 درهم، 3 درهم، و به جاي «دو ريطه ي سفيد خشن»، «دو ريطه ي سفيد زيبا و نيكو» آمده است. كه ظاهراً همين درست است و با بحث مناسبت دارد.


بازگشت