در روايت آمده كه امام باقر عليه السلام فرمود: «همانا بنده، حاجتي از حوايج دنيوي را از خداوند - تبارك و تعالي - درخواست مي كند، و خداوند مي خواهد تا مدت زمان مشخص (نزديك يا دور) آن حاجت را برآورد، سپس بنده در همان زمان گناهي را مرتكب مي شود، پس خداوند به فرشته اي كه براي برآوردن حاجت او گماشته مي فرمايد: حاجت او را برآورده مكن و او را از آن محروم گردان، زيرا او متعرض خشم و غضب من شد، و مستحق محروميت گرديد.»