تحميد مقام توحيد فعلي مناسب با حالت قيام و قرائت نيز مي باشد. به همين دليل در دو ركعت آخر تسبيحات اربعه، جايگزين حمد شده و نمازگزار مي تواند به جاي آن حمد را هم بخواند. توحيد فعلي در تحميد از منحصر كردن حمد به خداوند متعال استفاده و دست بنده را از همه ي حمدها كوتاه مي كنيم. (هو الأول و الآخر و الظاهر و الباطن) [1] را به گوش قلب مي رسانيم و حقيقت (و ما رميت إذ رميت ولكن الله رمي) [2] را به كام روح مي چشانيم، خودبيني و خودخواهي را زير پا مي نهيم تا خود را به مقام تحميد برسانيم و دل را از زير بار منت خلق بيرون بكشانيم.