در اين سلام، خطاب به ملائكه اي كه حافظ انسان هستند و ملائكه اي كه نويسنده ي اعمال هستند و ساير ملائكه اي كه امور را تدبير مي كنند مي باشد و نمازگزار با اين سلام به آنها قول مي دهد كه كاري كه مخالف هدف و موجب رنجش آنان باشد از وي سر نمي زند، و به همين معنا حمل مي شود سلامي كه انسان به برادران ديني خود [در كوچه و بازار] مي نمايد كه يا به معناي دعاست و يا به معناي قول و وعده دادن است به اين كه از ناحيه ي من ضرري به شما نمي رسد و جز سلم و صفا از من چيزي انتظار نداشته باشيد. با اين بيان معلوم مي شود كه بيشتر سلام ها دروغ و تقلب و تظاهر است و از معناي حقيقي آن عاري و خالي است، خصوصا نسبت به پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و ائمه ي هدي عليهم السلام، زيرا هر معصيتي موجب رنجش خاطر آنان است. [1] .