بدان كه عبد سالك وقتي از اين سفر معراجي الي الله رجوع نمود، اول به پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم سلام مي دهد و پس از آن به بندگان صالح خداوند و پس از آن به فرشتگان همراهش و اما كسي كه در نماز مسافر الي الله نشده، براي او سلام حقيقت ندارد و جز لقلقه ي لسان نيست و اگر در اين نماز، كه حقيقت معراج است، عروجي حاصل نشده و از بيت نفس خارج نشده، سلام بر او نيست. و نيز در اين سفر اگر سلامت از تصرفات شيطان و نفس اماره بود، و در تمام اين معراج حقيقي قلب را علتي نبود، سلام او حقيقت دارد و گرنه سلامي برايش نخواهد بود. [1] .