پس از قرائت در برابر مجد و عظمت خداوند گردن كج كرده و كمر خم نما و به نشانه ي تسليم تا حد ركوع خضوع كن. ركوع آغاز خضوع و سجود پايان آن است، هر كس ركوع را به صورت كامل انجام دهد و حق آن را ادا كند به سجود، شايستگي پيدا مي كند، ركوع ادب است و سجود، تقرب است، كسي كه ادب ندارد لياقت تقرب ندارد. حضرت صادق عليه السلام مي فرمايد:

هيچ بنده اي براي خدا به حقيقت، ركوع نكند مگر آن كه خداوند تعالي او را به نور جمال خود بيارايد و در سايه ي كبريايش جاي دهد و جامه ي برگزيدگانش بپوشاند. ركوع اول است و سجود دوم. هر كس حقيقت اول به جاي آورد، شايستگي دومي را يافته است. در ركوع ادب (عبوديت) است و در سجود قرب (به معبود) و كسي كه به نيكي ادب نگذارد، قرب را نشايد پس ركوع كسي را به جاي آر كه با دل خاضع براي خدا و تحت سلطه ي او ذليل و بيمناك است و اعضاي خود را از اندوه و ترس آن كه از بهره ي ركوع كنندگان بي نصيب گرديده فرود مي آورد. [1] .



[ صفحه 226]