ظاهر آن است كه اين تكبير از متعلقات ركوع و براي مهيا شدن نمازگزار براي منزل ركوع است و ادب آن، آن است كه مقام عظمت و جلال حق و عزت و سلطنت ربوبيت را در نظر آورد و مقام ضعف و عجز و فقر و ذلت عبوديت را نصب العين خود قرار دهد و در اين حال به مقدار معرفتش به عز ربوبيت و ذل عبوديت، تكبير حق تعالي را توصيف كند. و هنگام تكبير دست ها را



[ صفحه 225]



بالا آورد و عبادت خود را پشت سر اندازد و با كف خالي با قلبي پر از خوف و رجا تكبير بگويد و وارد منزل ركوع شود و شايد بلند كردن دست ها اشاره به بر نداشتن زادي از منزل قيام باشد.