الف: قبل از شروع نماز است: بايد به دست آورد كه داراي آن شرط هست يا نه اگر چه به كمك اصولي مانند استصحاب باشد، به طور مثال، كسي كه وضو داشته و نمي داند آيا وضويش باطل شده يا نه، كه در اين صورت به كمك اصل استصحاب بنا مي گذارد كه هنوز وضو دارد.

ب: در بين نماز است: مانند صورت قبل است.

ج: بعد از تمام شدن نماز است: نماز قبلي صحيح است؛ ولي براي نمازهاي بعد بايد دارا بودن آن شرط را احراز نموده و به دست آورد.



[ صفحه 119]