1. شك در شماره ي ركعت هاي نماز دو ركعتي مثل نماز صبح و نماز مسافر؛ ولي شك در شماره ي ركعت هاي نماز مستحب دو ركعتي و بعضي از نمازهاي احتياط، نماز را باطل نمي كند.

2. شك در شماره ي ركعت هاي نماز سه ركعتي.

3. آن كه در نماز چهار ركعتي شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر.

4. آن كه در نماز چهار ركعتي پيش از تمام شدن سجده ي دوم [و به فتواي بعضي پيش از داخل شدن در سجده ي دوم]، شك كند كه دو ركعت خوانده يا بيشتر.

5. شك بين دو و پنج يا دو و بيشتر از پنج.

6. شك بين سه و شش يا سه و بيشتر از شش.

7. شك در ركعت هاي نماز كه نداند چند ركعت خوانده است.

8. شك بين چهار و شش يا چهار و بيشتر از شش، چه پيش از تمام شدن سجده ي دوم باشد يا بعد از آن؛ ولي اگر بعد از سجده ي دوم شك بين چهار و شش يا چهار و بيشتر از شش براي او پيش آيد احتياط مستحب آن است كه بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو سجده ي سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند و بعضي از فقها اين احتياط را واجب دانسته اند. [1] .



[ صفحه 118]



مسأله: اگر يكي از شك هاي باطل كننده براي انسان پيش آيد، نمي تواند نماز را به هم بزند؛ ولي اگر به قدري فكر كند كه شك پا بر جا شود به هم زدن نماز مانعي ندارد. [2] .