ايجاد خلل در نماز به خاطر جهل به حكم


هرگاه به خاطر جهل به حكم، چيزي در نماز زياد يا كم گردد، اگر آنچه كم شده شرط ركني باشد مانند نماز با وضو و غسل باطل، و يا نماز خواندن پشت به قبله يا به طرف راست يا چپ، و يا خواندن نماز قبل از وقت، و يا نقص يك ركعت يا ركوع يا زياد شدن ركن، نماز باطل مي شود و اما اخلال به ساير شروط يا اجزاء از جهت كم يا زياد شدن بنابر احتياط واجب در باطل شدن ملحق به صورت عمد است مگر در دو مورد:

1. در جهر و اخفات (بلند و آهسته خواندن) نماز، كه اگر حكم آن را نمي دانسته، صحيح است، به شرط آن كه توانسته باشد قصد قربت كند.

2. در ندانستن حكم شكسته خواندن نماز و باطل بودن روزه در سفر، كه اگر حكم را نمي دانسته صحيح است و اگر حكم را مي دانسته و فراموش كرده و يا جهلش به موضوع بوده، نه به حكم، باطل مي باشد. [1] .

مسأله: اگر به واسطه ي ندانستن مسأله، چيزي از اجزاي نماز را كم يا زياد كند، اگر آن جزء ركن نباشد،نمازش صحيح است اگر جاهل قاصر [2] باشد،



[ صفحه 101]



و الا به احتياط واجب، نماز باطل است. [3] .


پاورقي

[1] العروة الوثقي، ج 1، في الخلل، مسأله 3 و 12 و 19، في احكام القراءة، مسأله 22 و في احكام المسافر، مسأله 3 و 4 و 5.

[2] سؤال: ملاك جاهل مقصر بودن چيست و فرق آن با جاهل قاصر كه معذور است، چه مي باشد؟

جواب: ملاك، التفات داشتن و احتمال بطلان و شك در صحت و عدم صحت عمل است به اين معني كه اگر كسي احتمال بطلان عمل خاصي را بدهد و در صحت آن شك داشته باشد و در عين حال سؤال نكند، جاهل مقصر محسوب مي شود و معذور نيست. اما اگر التفات و توجه به جهل خود نداشته باشد و احتمال بطلان ندهد و عمل را صحيح بداند، جاهل قاصر محسوب مي شود و معذور است. «جامع المسائل، ج 2، ص 67، سؤال 33».

[3] توضيح المسائل مراجع، مسأله 1264.


بازگشت