براي طلب دنيا از خداوند: نمازش صحيح است اگر چه عمدي باشد به خصوص اگر مطلوبش داراي رجحان باشد.

براي ترس از خدا يا براي آخرت: نمازش صحيح است آهسته باشد يا بلند، اگر چه عمدي باشد، بلكه از بهترين اعمال است.

براي امور دنيوي: 1. سهوي: نماز صحيح است چه با صدا و چه بدون صدا 2. عمدي: با صدا: نماز باطل است / بدون صدا: بنابر احتياط مستحب نماز را دوباره بخواند؛ ولي بعضي از فقها فرموده اند: براي كار دنيا عمدا و بدون صدا هم از مبطلات نماز است.