ركوع از واجبات ركني نماز است كه با كم و زياد شدن عمدي يا سهوي آن نماز باطل مي شود. [1] مگر در دو مورد كه زياد شدن آن نماز را باطل نمي كند:

اول: زياد شدن ركوع در نماز جماعت به سبب متابعت از امام جماعت در بعضي از موارد.

مسأله: اگر سهوا پيش از امام سر از ركوع بر دارد، چنانچه امام در ركوع باشد، بايد به ركوع برگردد و با امام سر از ركوع بردارد و در اين صورت زياد شدن ركوع كه ركن است نماز را باطل نمي كند؛ ولي اگر به ركوع برگردد



[ صفحه 79]



و پيش از آن كه به ركوع برسد، امام سر بردارد نمازش باطل است. [2] .

مسأله: اگر سهوا پيش از امام به ركوع رود و طوري باشد كه اگر سر بردارد به مقداري از قرائت امام مي رسد، چنانچه سر بردارد و با امام به ركوع رود نمازش صحيح است. [3] .

سؤال: اگر در ركعت اول نماز جمعه، مأموم اشتباها به ركوع رفت و در ركوع متوجه شد كه امام مشغول قنوت شده، سر از ركوع برداشت و قنوت را با امام خواند و دو مرتبه به ركوع رفت، آيا اين زيادي ركوع مبطل نماز است؟

ج: در فرض سؤال كه به قصد تبعيت، از ركوع برگشته، زيادي ركوع مبطل نيست. [4] .

سؤال: اگر مأموم در ركعت دوم نماز جمعه پس از قنوت اشتباها به ركوع رفت و متوجه شد كه اشتباه كرده و بايد همراه جماعت به سجده مي رفت، لذا سر از ركوع برداشته و به سجده رفت، آيا اين زيادي ركوع مبطل نماز است؟

ج: بلي در فرض سؤال نماز جمعه ي او به واسطه ي زياد كردن ركن باطل شده، چون در اين فرض تبعيت نيست و اين شخص بايد نماز ظهرش را بخواند. [5] .

دوم: در نمازهاي مستحبي اگر سهوا ركوع زياد شود به فتواي حضرت امام قدس سره و بيشتر فقها سبب باطل شدن نماز نمي شود. [6] .



[ صفحه 80]