مسأله: اگر طبق دليل معتبري به يك طرف [به عنوان قبله] نماز بخواند، سپس روشن شود كه آن طرف قبله نبوده است، چنانچه انحراف از قبله مابين طرف راست و چپ نمازگزار باشد نمازش صحيح است. و اگر در اثناي نماز متوجه اشتباه و انحراف از قبله شود، آنچه كه خوانده گذشته [و صحيح است] و در بقيه ي نماز بايد رو به قبله بايستد و فرقي بين بقاي وقت و عدم آن نيست. و چنانچه انحراف از قبله بيش از حد ما بين راست و چپ او باشد، اگر وقت باقي است بايد نماز را اعاده كند و اگر وقت گذشته، چيزي بر او نيست اگر چه معلوم شود پشت به قبله نماز خوانده است، البته احتياط مستحب آن است كه در صورتي كه پشت به قبله نماز خوانده بلكه اگر چه پشت به آن هم نبوده، قضا نمايد و اگر چنانچه در اثناي نماز متوجه انحراف از قبله به بيش از حد ما بين راست و چپ شود در صورتي كه وقت اگرچه به اندازه يك ركعت داشته باشد، بايد نمازش را رها كرده و رو به قبله اعاده نمايد، و اگر اين مقدار



[ صفحه 63]



هم نباشد در بقيه ي نماز بايد رو به قبله بايستد و بنابر اقوي هر چند كه پشت به قبله بوده، نمازش صحيح است و احتياط مستحب آن است كه آن را هم قضا بنمايد. [1] .



[ صفحه 65]