مسأله: كسي كه به اندازه ي خواندن يك ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز را به



[ صفحه 57]



نيت ادا بخواند؛ ولي نبايد عمدا نماز را تا اين وقت تأخير بيندازد. [1] .

مسأله: كسي كه مسافر نيست، اگر تا مغرب [و به فتواي بعضي از فقها تا غروب] به اندازه ي خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر هر دو را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط نماز عصر را بخواند و بعدا نماز ظهر را قضا كند و اگر تا نصف شب به اندازه ي خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشا را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط عشا را بخواند و بعدا بايد نماز مغرب را بخواند و به احتياط واجب نيت ادا و قضا ننمايد. [2] .

مسأله: كسي كه مسافر است اگر تا مغرب [و به فتواي بعضي از فقها تا غروب] به اندازه ي خواندن سه ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط عصر را بخواند و بعدا نماز ظهر را قضا كند. و اگر تا نصف شب به اندازه ي خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشا را بخواند و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط عشا را بخواند و بعدا مغرب را بدون نيت ادا و قضا به جا آورد، و چنانچه بعد از خواندن عشا، معلوم شود كه مقدار يك ركعت يا بيشتر وقت به نصف شب مانده است بايد فورا نماز مغرب را به نيت ادا به جا آورد. [3] .



[ صفحه 58]