اگر هنگام فرو بردن صورت و دست ها در آب، نيت وضوي ارتماسي



[ صفحه 31]



شود مورد اتفاق فقهاست كه وضو صحيح است و اما اگر فقط هنگام خارج نمودن صورت و دست ها از آب، كسي بخواهد نيت وضوي ارتماسي داشته باشد، بعضي از فقها و حضرت امام قدس سره بي اشكال مي دانند و بعضي از فقها در تحقق وضوي ارتماسي بدين كيفيت اشكال دارند و مي فرمايند: شستن، يك شي ء ايجادي است كه با فرو بردن صورت و دست ها در آب به نيت وضو ايجاد مي شود؛ ولي اگر كسي فقط هنگام خارج ساختن بخواهد نيت وضو كند شستن ايجاد نمي شود، زيرا اين همان ادامه ي ايجاد قبلي است. و ثمره ي اين دو قول، در مسح ها ظاهر مي شود كه اگر كسي هنگام خارج ساختن عضو از آب، نيت وضو را صحيح بداند وقتي صورت و دست ها از آب خارج شد، شستن آنها تمام است و آب آنها آب وضو است و براي مسح ها مشكلي ندارد و اما فقهايي كه هنگام خارج ساختن عضو از آب، نيت وضو را صحيح نمي دانند به نظر آنان بايد فقط هنگام داخل نمودن عضو در آب نيت وضو بنمايد و وقتي تمام عضو داخل آب گرديد، شستن آن عضو تمام است و آب هايي كه پس از آن به آن عضو مي رسد، آب خارج محسوب و در نتيجه براي مسح ها مشكل پيدا مي شود چون دست ها و صورتش آب خارج دارند كه براي حل اين مشكل فرموده اند: بايد تمام دست چپ و يا قسمت آخر آن را وضوي ترتيبي بگيرد تا اين كه مسح ها با آب وضو انجام شود. [1] .



[ صفحه 32]