اقامه: برپا داشتن، استوارسازي.

به پا داشتن نماز آن است كه حق نماز ادا شود، يعني نماز به صورت يك پيكر بي روح ادا نشود، بلكه نمازي باشد كه واقعاً بنده را متوجه خالق و آفريننده ي خويش كند. ياد خدا بودن حتي در لحظه اي كوتاه، عالي ترين تأثيرها را در نفس انسان مي گذارد و روح انسان را چنان مي كند كه اسلام مي خواهد.

در قرآن صحبت از «اقامه نماز» است. براي اين كه هر كس از نمازگزاران، اولاً با اعمال شايسته ي خود در زمينه هاي مختلف زندگي، معرف اثر سازنده ي نماز در زندگي عملي باشد و به اصطلاح نماز را در وجودش، برپا كند و خود را بر اساس نماز، فردي آراسته و دور از هر آلايش و پستي بسازد، ثانياً نماز را در جامعه اش برپا كند. بر اساس مفاهيم سازنده ي نماز، در تصحيح روابط اجتماعي و يا اصلاح و تغيير آن بكوشد و خودش نيز نمونه اي گويا و زنده باشد. ثانياً: در ايجاد



[ صفحه 68]



زمينه ها و محيط هاي مساعد براي گسترش آموزش و پرورش انساني و آزادگي مجاهدت كند.



[ صفحه 69]