و روي في المراسيل انّ شريحاً قال: دخلت مسجد رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فاذا الحسين بن عليّ فيه ساجد يعفّر خدّه علي التّراب و هو يقول: «سيّدي و مولاي أَلِمَقامِعِ الحديد خلقت اعضائي، ام لشرب الحميم خلقت امعائي. الهي لئن طالبتني بذنوبي لاطالبنّك بكرمك و لئن حبستني مع الخاطئين لأخبرنّهم بحبّي لك. سيّدي إنّ طاعتك لا تنفعك و معصيتي لا تضرّك، فهب لي ما لا ينفعك و اغفر لي ما لا يضرّك فانّك ارحم الرّاحمين.» [1] .

راوي مي گويد: (در مدينه) وارد مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شدم. پس حسين بن علي عليه السلام را در سجده ديدم؛ گونه ي خود به خاك سوده،



[ صفحه 21]



مي گويد: «سرور من! آقاي من! آيا اعضاي مرا براي گرزهاي آهنين (دوزخ) آفريده اي؟ آيا احشاي مرا براي نوشيدن مايع گداخته (دوزخ) آفريده اي؟ معبودا! اگر مرا به گناهانم مؤاخذه فرمايي، تو را به بزرگواري ات بازخواست خواهم كرد و اگر مرا با گنهكاران محبوس داري، از محبتي كه به تو دارم آنان را آگاه خواهم ساخت. سرور من! فرمانبرداري بندگان، تو را سودي نبخشد و نافرماني من تو را زياني نرساند. پس آن را كه به تو سودي نرساند؛ به من عطا فرما و آن را كه به تو زياني نزند بر من ببخشاي. به راستي كه تو رحم كننده ترين رحم كنندگاني.

در تعقيبات نماز نيز مشاهده مي شود كه برخي از اين عبادت ها، به نحوي با امام حسين عليه السلام ارتباط دارند. به عنوان مثال سلامي كه در بين شيعيان پس از نماز به سمت كربلا و بارگاه حسيني داده مي شود، بخش تعقيبات را با امام عليه السلام پيوند مي دهد.



[ صفحه 22]