نيايش ديگري از امام حسين در قنوت


بارالها! آغاز همه از توست و مشيت (نافذ در همه ي قلمرو آفرينش) نيز از آن توست و همه ي جنبش ها و توانمندي ها براي توست. و تويي، آن ذات كامل يگانه اي كه هيچ معبود بحقي جز تو نيست. دل هاي اولياي خود را اقامتگاه مشيت خود و كمينگاه اراده ي خويش ساخته اي و انديشه هاي آنان را پايگاه هاي اوامر و نواهي خود قرار داده اي. پس هر گاه خواسته هاي خود را بخواهي (اجرا كني) از باطن آنان، آن نهفته (بصيرت و همت) ها را كه پوشيده داشته اي به جنبش آوري و از اراده ي خود آن چه را كه در پيمان هاي (فطري) به آنان آموخته اي بر زبانشان- به واسطه ي انديشه هايي كه تو را مي خوانند و با حقايق عطيه هاي تو به سوي تو دعوت مي كنند- آشكار كني و من به سبب تعليم تو مي دانم آن (حقايق و اسراري) را كه در برابر ارائه ي آن به من و پناهنده ساختن من به



[ صفحه 19]



آن، تنها تو (پسنديده و) مورد سپاسم هستي.

بارالها! با اين همه باز به تو پناه مي برم و دست به دامن حول و قوه ي تو مي شوم. به آن داوري اي كه در علم خود آن را به سوي من رانده اي خشنودم؛ به همان گونه كه مرا به جريان انداخته اي در جريانم؛ آن چه را تو از من منظور داشته اي قصد مي كنم؛ در آن چه تو را از من خشنود سازد بخل نمي ورزم؛ زيرا آن را تو خوشايندم ساخته اي؛ و تلاش خود را از آن چه مرا به آن فراخوانده اي دريغ نمي دارم و به آن اهداف بلندي كه به من شناسانده اي شتاب مي گيرم و در آن راهي كه مرا روشن ساخته اي ره مي پويم؛ در آن آييني كه مرا بصيرت بخشيده اي روشنم؛ آن چه را كه به نگهداري آن مرا واداشته اي نگهبانم. پس مرا از نگهداري خود به خويش مسپار و از حوزه ي عنايت خود بيرون ميفكن و از حول (و توانبخشي) خود پس مينداز. و از آن مقصدي كه با آن به خواسته ي تو مي رسم خارج مساز و راه كمالم را بصيرت قرار ده. و هدف نهايي خلقتم را بر هدايت خود بنا كن و راه و روشم را بر رشد، بنيان گذار تا (بدين وسيله) مرا به آرزويم و آرزويم را به من برساني و مرا به آن (قله بلند قرب و كمال) كه از من خواسته اي و براي آن آفريده اي و به آن پناهم داده اي فرود آوري.

خدايا! اولياء خود را به سبب من در فتنه (و سختي) ميفكن و به رحمت خود، آنان را در سايه ي نعمت (معرفت و عبوديت) خود شيداي رحمت (خاصّه ي) خويش ساز. شيداي گزيده و شيداي رهيده كه طريق مرا پيمايند و راه راست مرا پي گيرند و مرا به شايستگان از اجداد



[ صفحه 20]



و خويشان خود ملحق ساز.» [1] .


پاورقي

[1] بحارالانوار / ج 82 / ص 214.


بازگشت