تَكبيرة الاحرام [1] \cf3 .


«نماز» با گفتن «اللَّهُ اَكْبَرُ» آغاز مي شود، گفتن «اللَّه اَكْبَرُ» در آغاز نماز به معناي جدايي از غير خدا و پيوستن به اوست.

اعلام بزرگي پروردگار و دوري جستن از تمام قدرتهاي دروغين است.

با اين تكبير به حريم نماز وارد مي شويم و برخي كارها بر ما حرام مي شود.

هنگامي كه نماز را شروع مي كنيم بايد متوجه باشيم كه چه نمازي را مي خوانيم؛ مثلاً نماز ظهر است يا عصر و آن را تنها براي اطاعت فرمان خداوند بزرگ بجا آوريم كه اين همان «نيّت» است و از اجزاي اصلي نماز به شمار مي آيد.



[ صفحه 58]







در حال قرائت



[ صفحه 59]



از آغاز تا پايان نماز بايد از اين كارها كه نماز را باطل مي كند بپرهيزيم:

1. خوردن و آشاميدن.

2. روي از قبله بر گرداندن.

3. سخن گفتن.

4. خنديدن.

5. گريستن.

6. بهم زدن صورت نماز، مثل راه رفتن.

7. كم يا زياد كردن اجزاي اصلي نماز؛ مانند ركوع.

هنگام گفتن «اللَّه اَكْبَرُ» مستحب است، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببريم.


پاورقي

[1] چون با گفتن اين تكبير، نماز آغاز مي گردد و با شروع نماز، كارهاي غيرنماز حرام مي شود به آن تكبيرة الاحرام مي گويند.


بازگشت