براي عبادت و بندگي در پيشگاه خداوند مهربان و گزاردن نماز، بايد ابتدا خود را پاكيزه كرده، وضو بگيريم؛ يعني - به دستوري كه گفته مي شود - دست و صورت خود را بشوييم و با چهره اي شاداب، آماده نماز شويم.

امام رضا عليه السلام فرمود:

«آن كه به عبادت خداي بزرگ مي ايستد، بايد خود را از آلودگيها پاك كند، از سستي و بي حالي دور باشد و با وضو، خود را براي سخن گفتن با خداي توانا، پاك و آماده سازد.» [1] .

وضو، سبب پاكيزگي بدن و صفاي روان آدمي است. البته در برخي موارد بايد به جاي وضو، «غُسل» كرد كه



[ صفحه 20]



بعد از درس وضو به آن مي پردازيم.

هرگاه كسي به دلائلي نتواند وضو بگيرد يا غُسل كند بايد به جاي آن، عمل ديگري به نام «تَيَمُّم» انجام دهد كه با چگونگي آن نيز آشنا خواهيم شد.