اينك، نماز را با نام و ياد خدا و تكبير او شروع مي كنيم.

با گفتن «الله اكبر» پس از نيت، وارد نماز مي شويم و هر چه را جز خداي بزرگ، از دل بيرون مي كنيم، به چيزي جز پروردگار، توجه نمي كنيم و جز به عظمت و قدرت و رحمت او نمي انديشيم.

چرا كه او «اكبر» است. بزرگتر!

بزرگتر از هر چيز، هر كس و برتر از آنكه به وصف آيد.

بزرگتر از آنكه قابل توصيف باشد، بزرگتر از هر چه بگوئيم و بشنويم و بشناسيم.

قدرتش، برترين قدرت هاست.

ذاتش، جاودانه است.

لطفش، بي كرانه است.



[ صفحه 47]



نعمت هايش، بي شمار است.

علمش، نامحدود است.

بي همتاست، بي شريك است، بي زوال است، بي نياز است.

«الله اكبر»، يعني هيچ قدرتي را در مقابل قدرت او به رسميت نمي شناسم، جز از او نمي هراسيم، جز او را اطاعت نمي كنيم، جز به او دل نمي سپاريم، جز عشق او را در دل نداريم، جز در پيشگاه او اظهار بندگي نمي كنيم، جز با نام او آغاز نمي كنيم، چرا كه او برتر و بزرگتر از هر چيز است.

و هيچ كلامي، در خور مقام والا و بزرگ او نيست.

-... «الله اكبر»!

هر چه عظمت خدا را بيشتر احساس و باور كنيم، جز خدا در نظرمان كوچك و ناچيز مي شود.

آن گونه كه هر چه به آسمان بالاتر رويم، خانه هاي روي زمين در نظرمان كوچك جلوه مي كند. كسي كه در «تكبير» عظمت خدا را باور كرد و بر زبان آورد، ديگر غير خدا را بزرگ نمي بيند.

تكبير، شروع نماز ماست و پايان آن.

بيش از هر ركوع و سجود، در هر جاي نماز، حتي پس از سلام نماز نيز اين شعار را بر زبان مي آوريم.



[ صفحه 48]



آنكه در تكبيرش، لذت و شيريني عبادت را احساس كند، بايد بداند كه نمازش مورد قبول واقع شده است.

هنگام گفتن الله اكبر، و بلند كردن دست تا كنار گوش، بايد رو به خدا كرد و پشت به هر چه جز خداست. و اين حالت را در سراسر نماز، در خود زنده نگهداشت.

چه دروغ آشكاري است، اينكه انسان به زبان «الله اكبر» بگويد، ولي در دلش، چيزهاي ديگر مهمتر و بزرگتر باشد، همچون دنيا، ثروت، شهرت، مقام، شكم، شهوت، دوست، خويشاوند، خانه، موتور و ماشين و...

آنكه «الله اكبر» مي گويد، بايد حاضر باشد كه غير خدا را فداي خدا كند، حتي جانش را!

راستي كه «الله اكبر»، سخن بزرگ و كلام ژرف و عميقي است. و رسول خدا صلي الله عليه و آله درباره ي آن فرموده است:

«الله اكبر، فهي كلمة ليس اعلاها كلام و احبها الي الله...» [1] .

الله اكبر، كلمه اي است كه برتر از آن و محبوب تر از آن نزد خداوند، كلامي نيست!



[ صفحه 49]