به دستور قرآن، دين و كارهاي ديني، بايد خالص براي خدا باشد و نيت و هدف غير خدايي در آنها راه نيابد:

«و ما امروا الا ليعبدوا الله مخلصين له الدين» [1] .



[ صفحه 17]



به آنان دستور داده شد كه خدا را بندگي كنند و دين را براي او خالص نمايند.

رياكاري، نوعي شرك است و كار را از ارزش مي اندازد. خداوند هم نمازي را كه براي غير خدا، براي جلب توجه ديگران و براي فريب مردم باشد، نمي پذيرد و به آن پاداش نمي دهد.

عبادت بدون اخلاص، همچون جسم بدون جان است. روح نماز خلوص آن است.