يكي از مهمات آداب نيت، كه از مهمات جميع عبادات است و از دستورات كليه ي شامله است، «اخلاص» است. و حقيقت آن، تصفيه نمودن عمل است از شائبه ي غير خدا، و صافي نمودن سر است از رؤيت غير حق تعالي در جميع اعمال صوريه و لبيه و ظاهريه و باطنيه. و كمال آن، ترك غير

[ صفحه 161]

است مطلقا و پا نهادن بر انيت و انانيت و غير و غيريت است يكسره. قال تعالي: الا لله الدين الخالص. [1] (خداي تعالي اختيار فرموده براي خويش دين خالص را.) و اگر يكي از حظوظ نفسانيه و شيطانيه در دين باشد، خالص نخواهد بود؛ و آنچه خالص نيست، حق تعالي اختيار نفرموده؛ و آنچه شائبه ي غيريت و نفسانيت دارد از حدود دين حق خارج است.

و قال تعالي: و ما امروا الا ليعبدوا الله مخلصين له الدين. [2] .

و قال تعالي: من كان يريد حرث الدنيا نؤته منها و ما له في الآخرة من نصيب. [3] .

و قال رسول الله صلي الله عليه و آله - علي ما نقل: انما لكل امرء ما نوي: فمن كان هجرته الي الله و رسوله، فهجرته الي الله و رسوله؛ و من كان هجرته الي دنيا يصيبها او امرئة ينكحها، فهجرته الي ما هاجر اليه. [4] .

[1] «آگاه باشيد كه دين خالص فقط از آن خداست.» (زمر / 3).

[2] «آنان مأمور نشده اند جز براي آنكه خدا را عبادت كنند در حالي كه دين را براي او خالص كرده باشند.» (بينه / 5).

[3] «كسي كه كشتزار دنيا را طلبد، از دنيا به او مي دهيم و او را در آخرت بهره اي نخواهد بود.» (شوري / 20).

[4] «بنابر آنچه نقل شده رسول الله صلي الله عليه و آله فرمود: «براي هر كس همان چيزي است كه نيت كرده است؛ پس هر كس مقصدش خدا و رسول او باشد، هجرتش به سوي خدا و رسول اوست؛ و كسي كه هجرت او براي رسيدن به دنيا يا ازدواج با زني باشد، هجرتش به سوي همان چيز است.» مستدرك الوسائل، «ابواب مقدمة العبادات»، باب 5، حديث 5.