پس، قلوب عشقيه شوق و جذبه بر آنها غالب آيد و با قدم حب و عشق قدم در محضر انس گذارند؛ و قلوب آنها بدان جذبه ي غيبيه تا آخر نماز به عشق محضر و حاضر با ذكر و فكر حق معاشقه و معانقه كند.

و في الحديث عن علي بن ابي طالب عليه السلام، قال: افضل الناس من عشق العبادة و عانقها و احبها بقلبه و باشرها بجسده و تفرغ لها؛ فهو لا يبالي علي ما اصبح من الدنيا علي يسر ام علي عسر. [1] .

و قلوب خوفيه سلطان عظمت بر آنها تجلي كند و جذبه ي قهاريت بر آنها

[ صفحه 123]

غلبه نمايد و آنها را از خود بي خود نمايد و خوف و خشيت قلوب آنها را ذوب نمايد، و قصور ذاتي خود و استشعار به ذلت و عجز خويش آنها را از هر چيز بازدارد.

و في الحديث عن موسي بن جعفر عليهماالسلام، قال: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: ان لله عبادا كسرت قلوبهم خشيته، فاسكتتهم عن المنطق... الحديث [2] .

[1] «برترين مردم كسي است كه به عبادت خدا عشق بورزد و براي آن آغوش باز كند و از جان آن را دوست بدارد و با بدن خود بدان بپردازد و به چيز ديگر اشتغال نيابد. چنين كسي را انديشه ي آن نخواهد بود كه دنيايش با آسايش و راحتي بگذرد يا با سختي و مشقت.» وسائل الشيعة، ج 1، ص 61، «كتاب الطهارة»، «ابواب مقدمة العبادات»، باب 19، حديث 2. از رسول اكرم صلي الله عليه و آله.

[2] «خدا را بندگاني است كه خوف او دلهايشان را شكسته و از گفتار بازشان داشته.» بحارالانوار، ج 75، ص 309، «كتاب الروضة»، باب 25، حديث 1. از تحف العقول.