وصل: عن مصباح الشريعة، قال الصادق عليه السلام: ازين اللباس للمؤمنين لباس التقوي؛ و انعمه الايمان. قال الله عزوجل: «و لباس التقوي ذلك خير.» و اما اللباس الظاهر، فنعمة من الله؛ يستر عورات بني آدم. و هي كرامة اكرم الله بها عباده ذرية آدم (ع) لم يكرم غيرهم. و هي للمؤمنين آلة لاداء ما افترض الله عليهم. و خير لباسك ما لا يشغلك عن الله عزوجل، بل يقربك من شكره و ذكره و طاعته، و لا يحملك فيها الي العجب و الرئاء و التزين و المفاخرة و الخيلاء؛ فانها من آفات الدين، و مورثة القسوة في القلب. فاذا لبست ثوبك، فاذكر ستر الله تعالي عليك ذنوبك برحمته. و البس باطنك بالصدق، كما البست ظاهرك بثوبك. و ليكن باطنك في ستر الرهبة و ظاهرك في ستر الطاعة. و اعتبر بفضل الله عزوجل حيث خلق اسباب اللباس لتستر العورات الظاهرة، و فتح ابواب التوبه و الانابة لتستر بها عورات الباطن من الذنوب و اخلاق السوء. و لا تفضح احدا حيث ستر الله عليك اعظم منه. و اشتغل بعيب نفسك، و اصفح عما لا يعينك حاله و امره. و احذر ان تفني عمرك لعمل غيرك، و يتجر برأس مالك غيرك و تهلك نفسك. فان نسيان الذنوب من اعظم عقوبة الله تعالي في العاجل، و اوفر اسباب العقوبة في الآجل. و ما دام العبد مشتغلا بطاعة الله تعالي و معرفة عيوب نفسه وترك ما يشين في دين الله، فهو بمعزل عن الآفات خائض في بحر رحمة الله عزوجل، يفوز بجواهر الفوائد من الحكمة و البيان. و مادام ناسيا لذنوبه جاهلا لعيوبه راجعا الي حوله و قوته، لا يفلح اذا ابدا. [1] اگر چه از مراجعه به بيانات سابقه تا اندازه اي



[ صفحه 99]



مقاصد حديث شريف روشن گردد، ولي به عنوان شبه ترجمه اشارت به بعضي اشارات آن نمودن موجب صفاي قلوب است. مي فرمايد:

مزين ترين لباسها براي مؤمنين لباس تقوي است؛ و نرمترين لباس براي آنها لباس ايمان است؛ چنانچه خداي تعالي فرمايد: «لباس تقوي بهترين لباس است.» [2] و اما لباس ظاهر، از نعمتهاي خداست كه ستر عورت بني آدم كند. و اين كرامت خاص ذريه ي آدم عليه السلام [است] و به ديگر موجودات عطا نفرموده؛ ولي مؤمنين نيز اين نعمت را صرف اداء واجبات الهيه نمايند. و نيكوترين لباس تو آن است كه تو را از ياد خدا غافل نكند و مشغول به غير ننمايد، بلكه به شكر و ذكر و طاعتش نزديك كند. پس بايد در ماده و هيئت لباس از آنچه موجب غفلت و بعد از ساحت قدس حق است احتراز كني؛ و بداني كه در لباسها بلكه در كليه ي امور عاديه اموري است كه انسان را از حق غافل و به دنيا مشغول كند و در قلب ضعيف تو تأثيرات بدي نمايد و به عجب و ريا و تزين و فخريه و كبر مبتلا كند كه همه آفات دين است و باعث قساوت قلب است.

و چون لباس ظاهر را پوشيدي، به ياد بياور كه حق تعالي با پرده ي رحمت خود گناهان تو را ستر فرموده. و چنانچه ظاهرت را به لباس ظاهر ملبس نمودي، از لباسهاي باطني غفلت مكن و باطن خود را به لباس راستي ملبس نما. و بايد باطن خويش را در ستر خوف و رهبت و ظاهر خود را در ستر طاعت قرار دهي؛ و از فضل حق تعالي عبرت گيري كه لباس ظاهر را لطف فرموده كه عيوب ظاهره ي خود را به آن مستور كني، و ابواب توبه و انابه را به روي تو مفتوح فرموده تا عورتهاي باطنيه را كه گناهان و خلقهاي بد است به آن بپوشاني. و رسوا مكن احدي را، چنانچه حق تو را رسوا نفرموده در چيزهايي كه اعظم است. و اشتغال به عيب خود پيدا كن تا در اصلاح به تو باز شود؛ و صرف نظر كن از چيزهايي كه اعانت نكند تو را. و بر حذر باش از اينكه عمر



[ صفحه 100]



خود را فاني كني براي عمل ديگران، و نتيجه ي اعمال تو به دفتر ديگران نوشته شود، و با رأس المال تو ديگران تجارت نمايند، و خود را به هلاكت اندازي؛ زيرا كه فراموشي گناه خويش از بزرگترين عقوباتي است كه حق تعالي در دنيا انسان را مبتلا كند، چه كه به اصلاح نفس قيام نكند؛ و از وافرتر اسباب عذاب است در آخرت. و مادامي كه بنده اشتغال به طاعت حق جل وعلا دارد و مشغول به شناختن عيبهاي خويش است و تارك چيزهايي است كه عيب است در دين خدا، از آفات بركنار است و در درياي رحمت حق غوطه ور است، و فائز شود به گوهرهاي حكمت و بيان. و مادامي كه فراموش كند گناهان خود را و عيوب خود را نداند و به حول و قوه ي خود اعتماد كند، رستگاري براي او هرگز حاصل نشود.



[ صفحه 101]