گويند علت نامگذاري ابوعبدالله جواليقي اين بود كه روزي جوال خود را گم كرد و هر چه فكر كرد به يادش نيامد كجا گذارده يا به چه كسي داده، مدتي در انديشه پيدا كردن آن برآمد ولي اثري نبخشيد تا اينكه در نماز ناگاه متوجه شد كه جوال را چه كرده پس از پايان نماز به منزل آمده به پسر خود گفت: جوال را پيدا كردم، پسر پرسيد چطور شد كه به يادت آمد؟ گفت:

مشغول نماز خواندن بودم در آن حال به فكر فرو رفتم بالاخره به يادم آمد چه كرده ام، پسرش پس از شنيدن جريان گفت: پس شما نماز نمي خواندي بلكه جوال پيدا مي كردي؟! از اين سخن ابوعبدالله چنان تحت تأثير قرار گرفت كه علاقه مند به تحصيل دانش و تزكيه ي نفس شد تا بجائي رسيد كه تفسيري از خود به يادگار گذاشت. [1] .